Burası hüzünün yaşadığı insanlığın öldüğü yıkılmış evinin bir köşesi'nde oyuncaklarını düşünüp beşik yapmış bir çocuk duruyor orada.
Babaannesinin evi, askıda duranlar merhum dedesinin.
Ceketleri arasında kalmış anıların cesedi.
İnsanda gizli insana rast gelesin.
Dünyada bana hiçbir şey, tabiattan melül bir insanın zorla gülmeye çalışması kadar acı gelmemiştir.
O zaman gelen neydi, giden kimdi.
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun