Aitliği bilmeden
Kadın gibi hissetmeden
Gideceğim bu dünyadan
Ve
Hiçbir omuzda ısınmadan ,
Hiçbir sırtta taşınmadan,
Kendime yaslana yaslana gideceğim.
Diğer elimi tuta tuta,
Hissetmemeye alıştım nasılsa,
Biz duygusunu,
Unuttum yıllarca
Ve herhangi bir duyguya,
Kucak açıp da gel demem aşka
Sevilmeyi unuttum,
Sevmekten korkmaya başladığımda.
Hem bir kalp kafes gibi gelir ,
Yalnızlığa alışmış ruhuma,
Üzgünüm beyaz papatya
Seni koparmadım koparmam
Biliyorum
Kimse Sevmiyor nasıl olsa ..
Günahından kaçtığımdan değil
Ezberimi bozmadığımdan ,
Sakındığımı sanma diye söyledim
Yine de üzülme
Çiçeklerden en çok seni severim.
İrem Aslan
Kayıt Tarihi : 23.4.2020 01:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bedelini ödediğin hatalar olabilir.. Ama güvensizlik başkalarının karakter eksikliği, Sen belki Hayal kırıklıklarından mesul değilsin ,hayat kırıklarından bu insanlar mesul, bir daha eskisi gibi olmamanın ve sevgi dolu ömrün katili O ,bir bakarsın onunla birlikte müebbet yemişsin, neden mi çünkü onu hayatına alıp, tanımadığın için bir nevi onu teşvik eden sensin ,bu tarz insanların kurbanları iyi niyetlilikte salaklık derecesine gelmiş saf kişilerdir, eğer dengeyi kurabilseydin seni seçmezdi, başkalarını suçlamaktansa önce kendini değerlendirmelisin akıllı olsaydın düşmezdin, madem düştün kalkmasını bileceksin ..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!