Aynı yatağa sıkışıyoruz her gece
Zaman,hasret ve ben
Tuzaklar kuruyoruz birbirimize sessizce
Zamanla hasreti yenmeye çalışıyorum
Ama hasret zamanla çekilmez oluyor
Tam düşeceğim yataktan
Hasreti çekiyorum sineme
Zaman aniden azalıyor
Herkes kaybetmeye yakın tamamlıyoruz geceyi
Ama gündüzleride beraberiz artık
Bu sefer istiyoruz yolda birini düşürmeyi
Ve günler böyle geçerken
Unutuyoruz aslında yavaş yavaş
Hepimizin nefret ettiğpi o tek heceyi...
Kayıt Tarihi : 19.3.2007 16:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)