Aşk Şiiri - Muttalip Taş

Taptâze bir aşkın elemi sarar
Öksüz yüreğimi gece boyunca.
Hasret otağını sîneme kurar
Semâda bir garip yıldız kayınca.

Bilirim; sevdâya boyun eğmişim
Sanki göğe çıkmış, arşa değmişim
İçimden garazı, kîni koğmuşum
Sevgiyle çağıran bir ses duyunca...

Karadır gözleri, bahtımı tutar
Uzanır hayâli yanımda yatar
Kabaran hislerim zamanı yutar
Sevdâ deryâsında yüzüm yuyunca.

GAFLETÎ silinsin gönlüyün pası
Aşkta gizli ömrün zulmü, sefası
Bir kara gözlünün kara sevdası
Yakar seni, sen gönlüne uyunca.