Aşk Şiiri - Mehmet Özsan

Bir zerrecikti aşk,
Bir bakışta damla oldu.
Sızdı gönüle sormadan
Yerleşti, Tanrı misafiri.
Duygularla beslendi,
Derecikler oldu aktı.
Durgundu;
Yürüdü salına salına,
Salkım söğütlerle ağladı.
Sazlarla yeşerdi,
Güneşi aldı yansıdı,
Çağladı nehir oldu.
Başına buyruktu;
Kayalarla direndi,
Kumullarla sürüklendi.
Alabalıklarla dost,
Akıntıya meydan okudu.
Çoştu,
Tepeler aştı,dağlarda şelale oldu.
Gururluydu;
Hazla kanat vurdu, uçtu
İndi,ak köpüklere büründü.
Serindi ruh,
Uykuya daldı,
Rüya deniz oldu,
Ufkunda elinde ok ve yayla Eros göründü.
Güldü;
Düşünürken sevdanı,
Kolay geliyorsa yaşam sana,
Aşkın gözü kördür,
Ve
Takılı kalırsa haz bedene,
Beden ölür, aşkda öyle...
Yay gerildi;
Vazgeçe biliyorsan kendin için olan herşeyden,
Yani;
Sığdıra biliyorsan denizi içine,
Pupa yelken açacaktır aşk,
Sonsuzluğa...
Ok yaydan çıktı;
Zerrecik oldu.

Eskişehir-2006