Aşk... Şiiri - Nurdane Diken

Aşk bir bengi sudur.
O, bir Tanrı buyruğudur.
Adem'le Havva'dan gelen duygudur.
Bir elmanın, hazin hikayesidir.
İnsanlar ki, onun uğrunda, yapamayacağı yoktur.
O aşk ki, tüm duyguları altüst eder.
Bir anda insan, renk armonisi içindedir.
Herşey bambaşka, dünya toz dumandır.
Aşılmayacak dağlar ve engeller yoktur.
Ana, baba, kardeş o yar'dır.
O dost'tur, sen o'sundur, o sen'sindir.
Elmanın iki yarısı gibi, bir bütündür.
Aşk, çağlardan beri süregelen.
Uğrunda, cinayetler işlenen, yokedilen.
Arzu ve ihtiras trenine, binen.
Tehlikeli, dönemeçlerden geçen.
Yinede heran, ben buradayım diyen.
Bir an mutlu, bir an mutsuz, duygu seli olan.
Hiç'likle, varlığın birleştiği, yol olan.
Aşk, seni sana başkasında, aratan.
İntikamını çağlardan beri alan.
Ve bir türlü gerçek olanı, bulunamayan.
Sevgilinin hayalinde, heran onu arayan.
Üzüntü, ıstırap ve elem kaynağı olan.
Buldum derken, elinden bir yıldız gibi, kayan.
Aşk, yaşadıkça hissedilen, hissedildikçe anlaşılan.
Hazinenin kapılarını açınca, onu orada gören.
Gerçek buymuş deyip, sahtesinden vazgeçilen.
Aşk, senden içre, başkası olmayan.
Tanrı ile insanın, birleştiği yol olan...

Nurdane Diken