Aşk Şiiri - Süleyman Zaman

Tanımaz asla hiçbir ırk, hiçbir sınıf
Girince tene, fırtına koparır aşk
Anlık çıkagelir, bulmaz hiçbir kılıf
Girince tine, hoplatır kişiyi aşk

Kişinin dünyasını, bir başka kılar
Aşık olan aşkını, ruhuna yayar
Tüm bedende oluşur, farklı bir ayar
Keser kişinin ayağını, yerden aşk

Duygu fırtınası, estirir insanda
Karşı durur dünyaya, olur isyanda
Böyle güzel bir haz; olmaz ki cihanda
Göklere uçurur insanı; her an aşk

Aldırmaz söylemlere, yürür kararlı
Aşk bedende sönmeyen, yakıcı harlı
Aşık, aşkına karşı, sonsuzca duyarlı
Merkezci tavır yaratır, her yerde aşk

Nevcivanı bitmez ki aşık olanın
Od olup ta yakar aşk ile dolanın
Çevrimine girer, aşık; her cananın
Pervane gibi, döner yörüngede aşk

Bulunmaz ki kainatta hiçbir şey tek
Bir bütün oluşturur, kadın ve erkek
Kendisinde olmayan şeye yönelmek
Eksik olanı giderebilmektir aşk

Vücudun şehrine, girip de çıkmayan
Yaşam boyu, sevip de yardan bıkmayan
Zamanım’a zar çektirip ağlatmayan
Gönülden gönüle girebilmeli aşk

15.03.2005