Aşk Şiiri - Hakan Özcan Vuslat

Sağ elime Güneş’i, sol elime Ay’ı verseler de vazgeçmem diyen
nebîden öğrendik aşkı.Ondan öğrendik aşk uğruna taşlanmayı.
Halilullah’tan öğrendik aşk uğruna yanmayı ve onu yakacak ateşi
söndürmek için su taşıyan karıncadan öğrendik aşkı.
“Gel gör beni aşk neyledi” diyen Yunus yüreğiyle sevdik yaratılanı
yaratandan ötürü.
Aşk mahkûmu olduk Yusuf gibi Dünya zindanında
ve aşkla kurtulduk düştüğümüz dipsiz kuyudan.
Yakup’un gözlerini açan aşk açmıştır kalp gözümüzü.
Aşk için İsmail’ce uzatırız kıldan ince boynumuzu.
Eyüp sabrıyla katlanırız her musibete aşk için
Yanmışsak Yemen çöllerinde,donmuşsak Sarıkamış’ta
ve sıra dağlar gibi uzanmışsak vatan toprağına aşktandır.
Bombalar patlayan yüreğimizde kana bulanmış aşklarımızla
sevgilinin yeşil gözlerine değil,Gazze’li çocuğun yetim gözlerine
şiirler yazarız.
Karadeniz gibi hırçın ve Fırat gibi coşkun oluşumuz aşktandır.
Aşktandır mazluma meltem, zalime poyraz oluşumuz.
Geceler boyu uykusuzluğumuz ve muharrem aylarındaki
susuzluğumuz aşktandır.
Aşktandır Firavunlar karşısında Musa’ca duruşumuz.
Şiir Kendime aittir.

03.11.2014