Aynanın karşısındaki mutluluğunu anlattı kendinin: uzun uzun.
Sonra onun kalbinin temizliğini.
Oturşunu..
Kalkışını...
Konuşmasını...
Gülümsüyordu yüzü onu söyledikçe.
Bir ara onun bir melek olduğunu anlatmaya çalıştı.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta