Aynanın karşısındaki mutluluğunu anlattı kendinin: uzun uzun.
Sonra onun kalbinin temizliğini.
Oturşunu..
Kalkışını...
Konuşmasını...
Gülümsüyordu yüzü onu söyledikçe.
Bir ara onun bir melek olduğunu anlatmaya çalıştı.
Hızını alamayıp, eşi benzeri yok dedi.
Sonra tekrarladı, tekrarladı, tekrarladı.
Ben de Allah yardımcın olsun dedim.
Kayıt Tarihi : 31.8.2008 18:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!