Aşk Şiiri - Seçkin Eraygen

Aşktı, Mecnunu çöle düşüren,
Öyle ki, kimi Rabbine, kimi yârine, kimide yoldaşına.
Gönlün hüznüydü, yüreğin yanışıyla büyüyen,
Bir bakışta sevdayı anlatan, dillere destan.

Leyla ile Mecnun gibi yanan kalpler,
Aşkın ateşinde yanarak kavrulan delikanlılar.
Bir adın yankısıyla dolup taşan dudaklar,
Sevdanın izini sürerken sonsuz vadilerde.

Her çöl tanesi, bir özlem parçası gibiydi,
Her yıldız, aşkla parlayan bir umut ışığıydı.
Rabbinin sevgisiyle yanıp tutuşanlar,
Yârinin gülüşünde buldu samimi duaları.

Aşk, öyle derin bir nehir ki içimizde,
Kimine Rabbini hatırlatır, kimine yârini.
Kimisi yoldaşına tutunur sevdanla,
Aşkın büyüsüyle dolar taşar gönüllerimiz.

İşte böyle, aşkla dolu dizeler,
Mecnun gibi çöllere düşen yüreklerin hikayesi. Rabbin, yâr ve yoldaşın adıyla yanar,
Aşkla kavrulan gönüllerde sonsuz aşkın izleri.