Bir garip hikayeydi işte!
Sonsuzluğa kalkan geminin güvertesinde, hiçliğe el sallıyordum.
Sen, şimdiki zamanın güzelliğinde saçlarını topluyordun bembeyaz ellerinle.
Yoksul yüreğim denizin metcezirlerine özenip, kendi kabartılarında dingin sahillerine dalga dalga vuruyordu.
Rotası belli olan yolun avuntularında şekil bulan neşe kaynağıydı gözlerine baktığım her an.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta