Aşk Şiiri - Rabia Dubaç

Bir küçük dokunuştu aşkı başlatan
Ve kalbi sımsıcak ısıtan..
Nefesin hep yakınımda olsun istiyordum
Korkuyordum çünkü yalnızlıktan

Duymasam sesini
Üzülürdüm oyuncağını kaybetmiş bir çocuk gibi
Tutmasam kor gibi yanan ellerini
Verirdim son nefesimi

Ulaşılmazım diyordum,
Vazgeçilmezim oldun...
Canımı acıtan yarama
Nasıl da merhem oldun?

Tüm varlığımla sevdim
Koşulsuz ve çıkarsız
Aşk dünyada tekti,
O da bendeydi.