Aşk Şiiri - Kader Demir 3

En yüksek tepelere çıktım senin aşkınla
Bu,düşüşümü şiddetlendirdi yalnızca
Açık kahve gözlerindi benim umutlarımın rengi
Onları görür görmez iman ettim ben aşka
Ama sen sakladın bakışlarını benden
Oysa kalbimin tek avuntusuydu onlar
Esirgedin ellerini benden
Oysa ilk dokunuşum olacaklardı
Dokunuşlarım hep,hep bana kaldı
En soğuk kış günlerinde yudumladığım demli bir çay kadar muhtacım sana
Senin kadar hiçbir şey ısıtamıyor içimi
Ve hiçbir şey soğumutamıyor şimdi
Koluna dokunduğum elimi
Damarında akan kana kadar hissettim o an seni Zaten son dokunuşum oldu sana; ilk ve son Başkasına ait olmandan korkuyordum en çok ve başıma geldi korktuğum
Seni sevmek daha çok acıtıyor şimdi canımı
Bir o kadar da yoruluyorum aslında
Bir o kadar da bıkıyorum bu aşktan
Bir şiir yazmıştım sana dizelerce senin hiç bilmediğin
Seni anlatan tüm kelimelerin can bulduğu
Buram buram sen kokardı tüm heceleri
Ama sen,tutunca onun elini
Ne şiir kaldı geriye ne yazmaya takatim
Ve gidişlerin çok afilliydi sevgilim
Rüzgar bile kıskanırdı kanımca seni
Hiçbir dönüşün bana olmadı ne yazık ki
Ne yaşanmışlığımız olabildi bizim
Ne de bir karşılaşmamız
Diyemediklerim o kadar çok ki sana
Dilimin ucundakiler kalemimin ucundalar şimdi
Ömürleri mürekkebim kadar
Haydi sevgilim kalk toparlan artık
Vaktidir gitmenin gönlümün taain dibinden
Uğurlar olsun demek düşer dilime
Bir daha hiç dönmemen dileğiyle