On sekiz Şubat, dünyamın yıkıldığı gece,
Anladım aldatıldığımı, hem de kahpece.
Aşk denen yalan, kapımı dostça çaldı,
Tozpenpe gösterdi bana hayatı,
Elimde olan ne varsa hepsini aldı.
Yalnızlığa itildim, şiirlerim sırdaşım,
Ellerimin arasında cendereye girdi başım.
Duydum terk ediyormuş Trabzon'u,
Koştum garajlara bir daha görmek için onu.
Yılışık yılışık gülüyordu hiç utanmadan.
Onun yüzünden yıllarca nefret ettim kadınlardan.
Bir el sallaması vardı, bana aptal dercesine,
Aptalmışım sahiden de, aşık oldum ya böylesine
24.04.76
Trabzon
Kayıt Tarihi : 21.1.2022 23:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!