Aşk… Şiiri - Bahattin Çakılkaya

29.12.2014
Geçenlerde;
Sana âşık oluşumdan bir yıl sonra,
Bana aşkım deyişinin ilk yılını kutladım
Tek başıma
Kısa bir törendi
Bir uçak, geçti gitti
Bulutların arasından
Bir kuş, uçtu gitti
Yanı başımdaki ağaçtan
Epeyce su, aktı geçti
Balıklarıyla Boğaz’dan

Her şey devinim halinde
Giden gideneydi
Yarım yamalak bildiklerim
Apar topar aşka geldi

Aşk; zaman mekân kesişmesinde
Duyuların tetiklediği kimyasal hormonların
Gönüldeki tepkimesiyle açığa çıkan
Fiziksel dışa vurum
Vurdu mu? Vurdu!

Aşk; çoğulu olmayan
Sensiz olamayan
Bensiz tekil
Uydu mu? Uydu!

Her aşka bir âşık lazım
Aşığa aşk lazım değil
Aşığa da âşık lazım
Aşk lazımsa âşık değil
Karışık mı? Tekil daha karışıktı

Dünyada ki aşk sayısı
İnsan sayısını geçemez.
Doğru mu? Doğru da bana ne?

Seninle konuşulmadığı için âşık oldum.

Aşkın cefasını ilk âşık çeker
Karşılık bulamazsa çekmeye devam eder.
Kavuşurlarsa sefasını birlikte sürerler
Kavuşamayan âşıkları anlatır efsaneler.
Evvel zaman içinde
Dilden dile dillenir
Gönülden gönüle şekillenir
Ateist değilse dere, tepe halkı
İlahi aşkta sabitlenir.

Varlığını kendi hiçliğinde bulamayanlar istisna
Kavuşamasak ilahi aşka ulaşacaktım
Diyen var mı acaba?

Töreni bitirdim
Epeyce devindim
Az gittim uz gittim
Fark etmedim
İki ilavesiyle
Çeyrek asrı devirmiş zaman
İlk ve son oldu o tören
Ne zaman bir uçak görsem
Bir kuş havalansa ağaçtan
Ne zaman karşıya geçsem Boğaz’dan
İki kişilik sevinirim.
Sen üzerine alınma, hazıra kondun
Âşığın hazırdı, zahmetsiz âşık oldun.

İlk sevincim,
İlk âşık oluş eylemini gerçekleştiren
Delikanlının seçimi doğru olduğu için
Diğeri, tabi ki kendim için.
Sen de aynı durumdaysan
Kendin için kendin sevin.

Bahattin Çakılkaya