Aşk Şiiri - Ömer Gümeli

Dedim gelgelelim çoban kavurma değil bu
Yanık güneş yanığı hiç değil
Acısı frenk biberine benzemez
Yalnızlığı tarifsiz
Bin yıllar öncesinden
Aşk demişler adına
İnsanı
İnsansız bırakan
Okudu okudu da bozuk omurgamı
Dipsiz kuyu dedi
Düştüğü yüreği
Elinde oyuncak eden
Ağlarken güldüren
Gülerken ağlatan
Dı adı...
Dedim aşk dünyanın en güzel tatlısı
Daha iyisi asla yapılamayacak olandı
Yalnız
Aşçısı hep şaşkın olan özne bu
Ölçüyü kaçırıyor
Bir zat da çıkıp
Bunun içine acı tuz ıvır zıvır neyin girmez demiyor
Şekerimiz bol olsun efendim
Dedi ne güzel anlattın
Doğru
Hem yara
Hem de yara bandı misali
Aşk her hal'iyle yürekte kabul görendi
A benim canım efendim
Yüreğinin tadı bozulmasın
Dizelerinden alayım nasibin
Çığırdım avazım orada dur
Ah keşke 'neyse' bataklığından çıkışı bulsak
Tadımızın sırrına ersek
İki ucu sivri hançer bu
Acılardan keyif almasını öğrettiler bize de
Celladına aşık divane olduk
Gayrı dünya dirliği ele dizeleri bize
Ve dahi kaldı...
De dedim işte sırandı
Sustu
Şeker tadında hülyalar başka bahara kaldı
Aşkı arar durur olduk biz...