Aşk için hüzün mevsimi demişler.
Doğrudur derim.
İnsanı mutluluk ve acı denizinde boğan,
An olup zirvelere çıkaran,
An olup yüreğimizi kasıp kavuran.
Dün yine aşka rastladım bir çocuk bahçesinde,
Kahkahalar, esen rüzgarda hoyratça savrulurken.
Duru bir tende kendini al al gösterirken.
Oturdum seyrettim onun masum ama,
Asiliğini uçan rüzgarda.
Başımı bir başka yere çevirdiğimde aşkı hüzünle gördüm.
Yere damlayan her gözyaşında isyanı okudum.
Değmez diyordu ama değerdi yaşanılan yanlış olsada.
Aşkta her yanlış bir nasihat nasıl olsa.
Kalktım yürüdüm başka yerlere doğru
Aşkı tanımlamak için değil,
Aşkı her şekliyle doğada yakalamak için.
Aşkı anlatmak yerine yaşamak gerek.
Yaşadığını içine sindirmek.
İster hüzün rüzgarı estir,
ister zirvelerde gezdir.
Aşk,aşktır yaşamasını bidikten sonra.
Aşk,güzelliktir ona öğretebildikten sonra.
Aşk herşeydir.
Yeter ki sen yaşamasını bil yeter.
Kayıt Tarihi : 28.4.2005 18:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tebrikler yürek sesinize,
Kaleminize,
Emeğinize sağlık,
Doğum gününüz kutlu,
Her şey gönlünüzce olsun.
TÜM YORUMLAR (10)