Aşk Şiiri - Taha Yavuztürk

Sığıyorken gözlerime, gözlerinin okyanusu
İçime damlıyorken yağmur damlaları
Ve bulutlar söylüyorken seni bana
vardı böyle bir kavram hayatımda
Islık çalarak geçtiğim kaldırım,
kurda kuşa ısmarladığım gülücüklerim
Selamlamadan bitirmediğim gün,
Doğmadan izlediğim güneş vardı, bu kavram varken hayatımda
Sıkılmadan, usanmadan izlediğim dudakların yanakların bakışların.
Ben ninni yapmışken kalp ritmini her gece uykularıma, vardı bu kavram hayatımda.
Sahra çölünde bir vaha bulmuşken, kutuplarda güneşe sarılırken, görmeden yaşarken cenneti bakışlarında, aşk denen sihir vardı hayatımda.
Dudaklarından içtiğim bir hayat vardı
Ruhumu doyuran bir ruh.
Sen vardın, varolmuşların mükemmelli
Nefes almak için bir sebeb, vardın.
Sen vardın, aşk denen büyü varken hayatımda
Habersiz uğradı o lahza inme,
Tutuldum sensizliğin girdabına,
Ve gitti beni yaşatan sebepler hırsla
Yaşayan bir ben vardım, aşk denen sihir "Sen" varken hayatımda...