Aşk Şiiri - Dağlar Özügüç

Ah be mühür gözlüm ay yüzlüm
Ne kadar zorlarsan da çiçek sayamazsın
Tomurcuğu dalında kuruyan gülleri
Sevmek için tomurcuk olmak yetmiyor
Uğraşmak gerek bahçende bahar gerek
Yaprak açmak aşka doğmak gerek
Yoksa özlemle beklediğin vuslat hayal olur
Boynunu büker bir köşede bedbaht kalırsın

Birde sevildiysen eğer;
Aşka doğduğun günün ilk sabahında
Güneşin bağrından doğar
Mevsimin her dem bahar olur
Yaşama dair güzellikler çevrende kurulur
Bırak artık o saatten sonra
Dünya dönüyorsa senin için dönsün
Yaşa hayatını artık ne olacaksa olsun

Ama aşk gerçek değilse tutkusu olmaz
Tutku olmayan yerde sadakat aranmaz
Sadakatsiz yar ile de ömür dolmaz
Mevsimine küsmüş tomurcuk gibi
Aşığının muradını gözünde bırakır
Aşk duygu dünyasının perisi gibidir
Ona ne verirsen küresinde onu görürsün
Yürek yangınını ancak yarin dudağından
Süzülen bir yağmur damlası ile söndürürsün

Sen emin misin gün doğacak tekrar
Değer verdiğin güzelliğin kalacak ölene kadar
Nice güzellikler zamana yenildiler
Arkalarında bir duygu izi bile bırakamadılar
Geride kalanlar yalnızca yitik sevdalar
Onca göz yaşı ve yürek yakan acıklı hatıralar
Bunu bil ki gönül pınarları kurumuş sevgiler
Bir daha aynı yerde yeniden yeşermez
Akan göz yaşları bile yürekleri yumuşatmaz

Yaşa be güzelim köküne kadar
Yaşa güzelliğini soluncaya kadar
Olurda bir gün sokağımdan geçersen
Kapı numaramı de unutmadıysan
Çekinmeden uğra bana
Bu sevda hala bende ise açarım kapıyı
Ben sana sonuna kadar
Çünkü sevmek yürekli adam işidir