Aşk Şiiri - Süheyil Aydın

Bir cemreyle düşmüş dünya bağrına
Merak sarmış oyalanmış koununda
Kanmış onun yalan olmuş aşkına
Beyhude tüketmiş nefesi ömür.

Nefsine yenilip yememiş yemiş
Doldurmuş cebini etmemiş hayır
Malına mülküne dalmışta meczup
Zamanı unutmuş kalmamış ömür.

Dalmış gitmiş aklın içinde savruk
Viran olmuş aşkın peşinde maşuk
Derman bulmuş onun gönlünde aşık
Yanmış cennetinde dünyanın yazık.

Bu demiş benim adımdır suheyil
Sırrımı sözüme katmadan gitmem
Gökyüzü sefamdır alemi ayan
Adını ömrüme yazmadan gitmem.

Yağmurlar yağdırdım yerin dibine
Güneşi gizledim senin yüzüne
Ömrümü bağladım saçın teline
Yıldızlar kaymadan ne olur gitme

Heyecanla başladığın bu yolda
Esiri olduğun mevki makamda
Zamanında unuttuğun yaşamda
Bir nefesin ödünç alır musalla...

SUHEYİL AYDIN