Aşık olunca Şiiri - Nedim Çekin

insan aşık olunca dil lal,
Kulak sağır ,
Göz görmez oluyor.
Ve sonra nemi oluyor
Efkar basiyor yüreğini
Alevler sarıyor kalbini
Koca dünya sana dar geliyor
Nefes aldığın oksijen zehir
Gözyaşların nehir gibi yerlere savruluyor
Yaşamdan tat alamiyorsun
Hayattan soğuyor insan
Öyle bir soğuyor ki herkesten
Eşinden,
Dostundan ve arkadaşlarından
Yanlız başına kalmaya çalışıyor
Günün ve gecen ağlamak ile geçiyor sadece
Yine de etrafında kimseyi istemiyorsun
Yalnızlık için de yaşamayı deniyorsun
Ama bir türlü onsuz yaşayamiyorsun
Zaman ile alışmak istiyorsun
Ama bir türlü duygularına hakim olamıyorsun
Bağrını hirpaliyor
Yüreğinde sineye çekiyorsun
Tabi uykuların firar
Gecelerin ağlamaklı
Günü mapus yaşıyorsun
Belki de ölmeyi göze alıyor
Hayatına kast etmeyi yani
Ama bi türlü çektiğin acılar yakanı bırakmıyor
Veya uzaklaşmıyor senden ve kalbinden
Aklında durduğu gibi yanında olmayı arzuluyorsun
Ama gittikçe kendinden uzaklaştiriyorsun
Teselli olmaya çalışiyorsun
Yani kendi kendini avutmaya
Ama yinede başaramıyorsun
Apsürtlü düşüncelere kapılıyor
Kendini harap ediyorsun
Ama bir türlü yine de başaramıyorsun
Teselliyi sigara alkol de arıyor
Belki de uçucu maddelerde
Yinede bulamiyorsun
Gittikçe kendini kaybediyorsun
Delirme aşamasına geçiyor
Ve bir den bire kendini sirkelemeye çalışıyorsun
Tabi takatin kalmışsa
Sonra mı ....
Ve sonra sadece seyre daliyorsun resimlerine
Görmek istediğin gibi yaşıyorsun
Ve işte o zaman hayatın gerçek yüzü ile karşılaşıyor insan ..!