Aşk Şiiri - Abdurrahman Tümer

Aşk diyorum Azelya
Aşk
Ne kadar güzel bir kelime, öyle değil mi?
Rabbimizin yüreğimize sunduğu lütuf
Bezminde cennet güllerinin yeşerdiği yer.

Aşk diyorum Azelya
Aşk..
Herkes bir şeyler söylemiştir aşk için.
Yazan da yazmayan da, bilende bilmeyende
Oysa aşkı anlatmak her yüreğin harcı değil Azelya.
Her yiğidin harcı değil.
İçinde nefes almadan, içinde kulaç kulaç atmadan, içinde gece gündüz yol almadan, gözyaşlarını içine içine akıtmadan aşkı anlatamazsın Azelya.
''Allah hüzünlü kalbi sever.'' Buyurdu Peygamberimiz (s.a.v)
Yani Azelya, hüznü olmayanın aşkı olur mu?
Hasreti, firkati olur mu?
Düşleri, rüyaları olur mu?
Züleyha’ya Yusuf, Mecnun’a Leyla, Ferhat’a Şirin olur mu?
Olur mu Azelya, Söyle olur mu?

Aşk hüzünlü kalplerde barınır.
Hüzünlü kalplerden beslenir.
Hüzünlü kalpleri sever..
Sever işte Azelya; candan, yürekten, riyasız…
Mevlana’ya ‘’aşk nedir?’ diye sormuşlar.. O da ‘’ben ol ki bilesin.’’ Buyurmuş

Aşkı bilmek için aşkı yaşamak lazım Azelya. Hiç uçmamış bir kuşa, uçmak nasıldır sorsan elbette doğru bir cevap alamazsın. Çünkü o hiçbir zaman gökyüzünün o masmavi semalarında kanat germemiş ki. Salkım salkım bulutlara dokunmamış ki. Kara kışların, rengarenk baharların ve sarısında Eylülün olmamış ki.
Aşkı bilmek için aşkı yaşamak lazım Azelya.
Aşka ahkam kesilmez. Çok kişiler var bu dünyada, aşkı bildiklerini zanneden. Gözlerinden daha birkaç damla dahi düşmemiş, belki birkaç gün dahi hasretini çekmemiş, uğruna ne aç, susuz ne de uykusuz dahi kalmamış birine aşkı sorsan, hemen bir hatip düzeni alır, omuzlarını oynatır ‘’ var ya ben sana aşkın kitabını yazarım’’ diyecek kadar bilge kesilir. Maalesef aşk artık bu gibi meczupların elinde oyuncak gibi oldu. Aşk aşk olalı bu gibi insanların elinden bu kadar acı çekmemiştir. Bu kadar itibarsızlaşmamıştır.

Aşk diyorum Azelya
Aşk…
Aşkta yalan olmaz Azelya. Yalan olsaydı aşk olmazdı.
Şakaya, oyuna gelmez, ölümün diğer adıdır aşk..
Süt gibi aktır aşk, su gibi şeffaf.
Baktığında içini görürsün, içinde kendini.. Kuytusu, gölgesi olmaz
Gün gibi, güneş gibi aşikar.
Aşk sevmektir, çok sevmek, maldan, mülkten, ab-ı hayattan vazgeçmektir.
Deli divane olmak, mecnun gibi çöllere düşmektir.
Bir dediğini, iki etmemek, ikiden bir olmaktır aşk.
Benlerden öte, hiçlerde kaybolmaktır aşk.
Bilemedik Azelya
Bilemedik..

Aşk diyorum Azelya
Aşk…
Ne güzel buyurmuş güllerin efendisi, aşkın kendisi olan Peygamber efendimiz (s.a.v):
‘’Aşkını gizleyip, iffetini muhafaza ederek, sabredenin günahlarını, Allah Teâlâ affedip cennetine koyar.’’
‘’Aşkını gizleyip, iffetini muhafaza ederek ölen şehiddir.’’
‘’Ümmetimin üstün olan kimseleri, aşk belasına maruz kalınca iffetini muhafaza edenlerdir. ‘’
Hz.Aişe, Resullullah Efendimiz(s.a.v)le daha yeni evlenmişti. kocasının kendisini sevip sevmediğini bilmek istiyordu. Biraz da merak ediyordu aslında.
Hz.Aişe merakını Peygamber efendimizle (s.a.v)e sordu:
“Ey Allah’ın Resulü, beni seviyor musun?”
“Evet, ya Aişe tabi seviyorum!”
Hz.Aişe sadece bu sözlerle yetinmiyor, daha fazlasını da merak ediyordu.
Acaba nasıl seviyordu? Hemen sordu:
“Beni nasıl seviyorsun?”
Peygamberimiz efendimiz (s.a.v) sevgi şeklini tanımladı eşine:
“Kördüğüm gibi”
Bu cevap Hz.Aişe’yi çok mutlu etti.
Çünkü kördüğüm açılmazdı.Açılmayan, bitmeyen sırlı bir sevgi demekti.
Alacağı cevap onu çok sevindirdiği için, Hz.Aişe kadınca bir ihtiyaçla sık sık sorardı:
“Ey Allah’ın Resulü, kördüğüm ne alemde?”
Peygamberimiz(SAV) Aişe’yi memnun eden cevabı verdi her defasında:
“İlk günkü gibi…” derdi.

Onun sevgisi başkaydı, bambaşkaydı. O sevgi peygamberiydi çünkü.
Aşkın diğer adıydı. Hatemülenbiya, fahri alemdi.
Sevmekte de eşsizdi O…

Abdurrahman Tümer