Ben gizli bir hazineydim, bilinmeyi sevdim’ kâinat projesini çizen Mevla; bilinmek istemesini,kendi yüzünü görmeyi dilemesi ile emsalsiz bir incelik ve hikmetle beliren tanımı olmayan kainatı saran aşk. Dikkat edilirse kainatta her yer aşk fışkırıyor.
Bir kelebek bile yeterli, bunu görmeye.
Varlığın hammaddesi, kaynağı, yaratılış sebebi ve dönüp geleceği son nokta yine aşk.
Aşk sadece bir noktaydı belki de, bu nokta açıldı, çoğaldı harfler, varlıklar, türlü şekillerle soyut ve somut bağlamı ile kâinat diye devasa bir kitap olarak önümüze yaprak yaprak açıldı.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta