Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bir sevda çizdin yüreğime…
Karanlığa inat, sensizliğe inat
Seni anlatıyor en güzeliyle,
Seni istiyor bu yürek…
Aşk bunun adı belli…
Denizin içinde su,
Damarda kan olmak bu,
Tenin içinde can,
Yürekte kor olmak
Aşk bu,
Aşk olmak,
Aşık olmak bu.
Güzel bir aşk şiiri anlatılmaz yaşanır deselerde anlatılabiliyormuş demek ki güzel dizeleri yazan yüreği ve şiirini tebrik ederim.
Aşkın sınır tanımaz arzularını ve inandıkça ve daha da sevdikçe savrulan duyguların coşkusu ve hüznü çok duyarlı ve çarpıcı betimlemelerle yansıtılmış dizelere Nermin Hanım, yürekten kutlarım. Mutluluklar sizinle olsun, esen kalın.
aşkın en güzel hali ne güzel dile gelmiş,alkış
İnsan yaşamı dersen, yanına hemen sevdayı koyacaksın.
Sevmek kutsal bir emir Yarap, aşkı kalbinde duyacaksın.
Harikulade güzel bir şiir. Yaşamın gerçek anlamı akıl ve duyguları birleştirerek
insanca yaşamaktan geçiyor. Kutluyorum Nermin Hanım. Tam puan / Antolojimde...
Bir sevda çizdin yüreğime
Eller uzanmış sevgiliye,
Havaya asılmış tüm ümitler..
Yıldırımlar düşüyor aralıksız.
Binlerce kez ölüp diriliyoruz.
Yağmurlara karışıyor çığlığımız,
Aydınlık sabahlara bu çağrı,
Bir dua olmuş dilimde
Telli turnalarla gitmiş göklere
Bekliyoruz…
----Nermin hanım şiir duygu ırmağı gibi akarken yatağından taşıyor , sizi ve bu nefis şiirinizi kutluyorum saygılar sunuyorum .
yüreğin atışı mısraların vuruşundan
dilin suskunlugu denecek söz bulunmamasından
bir taktir değil bin taktire şaayan
bu dizelerde yüreklerin aşka haykırışı olan
tebrikler
şiirin geneli çok güzel ancak sonu şiirden de güzel. tebrikler...
Bir sevda çizdin yüreğime…
Karanlığa inat, sensizliğe inat
Seni anlatıyor en güzeliyle,
Seni istiyor bu yürek…
Aşk bunun adı belli…
Denizin içinde su,
Damarda kan olmak bu,
Tenin içinde can,
Yürekte kor olmak
Aşk bu,
Aşk olmak,
Aşık olmak bu.
Nermin Seyratlı
Yüreğinize kaleminize sağlık sayın şaire, yürek sesiniz susmasın hiç.Güzel bir sevda şiiri okudum,kutlarım.
Bu şiir ile ilgili 88 tane yorum bulunmakta