Aşk Şiiri - Birhan Keskin

Sevgilim sabahın erkenini seviyor,

Ben geceyi ve esmerliğini onun,

O dorukları seviyor, korkuyor bundan

Ben rüzgarla buluşan tepeyi, tuhaflığı,

Ona bir yeşil gülümsüyor,

Ben, hayatı delice sevdiysem nasıl,

Diyorum, seni de öyle.

O kendi boşluğunda oyalanan günlerde

Canı sıkılan bir çocuk gibi uyuyor,

Ben göğe bakıyorum geceden,

Kendi çukurunu bulmuş deniz gibiyim

Diyorum, yanında,

O sabahları eğilip öpüyor denizi.

Çıplağın çıplağımda, rüzgarın dağımda olsun,

Esmerliğin gecemde, öyle kal.

“Bulutlara bak, gidiyorlar, hızla” diyorsun,

Yağmur bir yalıyor yüzümü,

Bir duruyor. Sabahları eğilip yüzüme

Öpüşün geçiyor bir, bir duruyor aklım.

Su ve rüzgar, dağ ve doruk, sonsuz hepsi,

Oysa camdaki sardunya gibi üşür

Bana biçtiğin ömür, ölüm geliyor aklıma bir

Bir, çıplağın çıplağımda.

Rüzgarın dağımda olsun esmerliğin gecemde

Öyle kal, sana sonsuz sarıldığımda.