Aşk Şiiri - Aziz Karataş

Aşk,
Ansızın bulur insanı.
Hiç ummadığın bir anda,
Sonra kapılır gidersin yalnızlığa,
Acının ve kederin olduğu yere.
Sarsılırsın fırtınalı havadaki gemi gibi,
Sonra bir uçurumun kenarında,
Ve her şeyin bittiği yerdesin…

Gecenin karanlığı kara bir sis gibi çökmüştü üstüme,
Hala içimi kemiriyordu yalnızlık,
Nereye baksam son bakışın vardı gözlerimde.

Hep karanlık yollarda yürürdüm,
Hasretini bağlayamaz dururdum,
Yüreğimdeki kor yangını söndüremem sanmıştım,
Oysaki bir yürek çarpıntısıydı bende aşkın…