Aşk Şiiri - Nurcan Arik

aşk;
uzaklaşınca deli gibi özlemekmiş nedenini bilmeden tüm duygularınla sanki baş ucunda olduğunu hisseder gibi fakat buna karşın yinede bir sekilde özlemekmiş. tek bir göze aşık olup yanında olduğunu hep hisseder gibi, adını duyup içinde kaybolmayı diler gibi. özlerken sesini duymayıp göğsünü gere gere yanlızca seviyorum der gibi aşk senin ismin, aşk sensin.
Elini dahi tutamayıp hayallerinde veya hayallerimizde birbirimizi yaşatmamız tüm mesafelere ragmen. herşeye karşın kalbimizi birbirine en yakın hissettiğimiz duygular, ve bu duyguları sonsuza kadar yaşatabilmemiz herşey aşka dahil. Aşk aslında çoğu zaman kızdırır, bıktırır, ama vazgeçirmez tıpkı bizim gibi. çoğu zaman birbirimize kızdık nefret dahi ettik birbirimizden sahi aşk da nefret de var mıdır ki? peki nefret ederken deli gibi özlemek, beklemek, gel denilememsine karşın vazgeçmemek. sonra ayrılığa neden olan yanlış olanı doğruya yöneltmek ama bir yandan doğruya yönetilmesini istediklerini doğruya yöneltememek kendine kızıp kendinden bile nefret etmek aşk' a dahil midir.
Yokluğunu hissederken o acıyan kalbimin duygusunu sırf sana ait diye acıyı zorda olsa hissettirmemeye çalıştım. Bilirdim kalbim o acıyı hissederse asıl yokluğunun en derin darbesi o zaman olurdu kalbime senin adını, herşeyini kazıdım kalbimde bilir sahibini yokluğunu asla hissetiremedim işte. Belki de bu yüzden seni hep sevip vazgeçmeyişlerim.