Aşkın kulunu,zâr’ı mecnun eyler.
Sıfatı hicabında, viraneler var.
Sensiz alem, bir hiçten ibaret.
Bir busene hasret divaneler var.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bazı aşklar vardır, vuslatta biter, söner, yok olur veya ölür. Ama mecnunun aşkı gibi vuslatta dahada ateşlenir, ona gem vurulmaz. Bulsada leylayı ten bulunmaz.Varlık ötesi olan yokluğu buldukça hiçliğin zevki ile zevkiyab olur. Eyvallah
Zâr-u mecnûn eyler, kul âskini
hasret'le vuslâtini virâne eder
Vâr-u kânun eyler, Hûda lâfzini
âsk'ile kendini kul divâne eder....
diye nazire yapmak istedim, umarim elime yüzüme bulastirmamisimdir, Ustad.. hos gorunuze siginiyorum..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta