Aşk.. -3- Şiiri - Adem Kaçar

Kâinatta varlık nâmına ne varsa,
Hiç iken nûrlaşıp tecessüm eder AŞK;
Mahluk denen hangi perde aralansa,
Vahdette kesişip tebessüm eder AŞK..

Şefkat de Aşktan üremiştir, nefret de;
Vahşet de ondan türedi, nedâmet de;
Rahmete döndü kurtardı zulümâtte,
Nefis bulaşırsa tefessüh eder AŞK..

Bütün mâsivâ onunla mayalanmış,
Mahlukât sanki nakşıyla oyalanmış,
Varlık onun rengi ile boyalanmış,
Bir iken bin hâle tenevvü eder AŞK..

Giymedi Muhammed (sav) gibi başka libâs,
Meftûnları yaparlar Hakk’tan (cc) iktibas,
Âşık, mâşûk gayrî olmuştur iltibas,
Âşıkla mâşûk da temessül eder AŞK..

Fâni mahbublarda perdeye bürünür,
Firâka düşürür tutsağı sürünür,
Mecâzdan geçince Hakikî görünür,
İnsanı pişirip teşekkül eder AŞK..

Sırrın sırrı, künzûl mahfî miftâhıdır,
“Elest Meclisi”nin akseden âhıdır,
Gönül neye tutkunsa o ilâhıdır,
Fâni mahbubattan teşekki eder AŞK..

Kökleri ezelde, dalları ebedde,
Gönüldür yegâne bahçesi elbette,
Mahsulü nerdedir der isen edebde,
Gönülden gönüle teselsül eder AŞK..

Sonsuzdur, kalbin iştiyâkıyla yanar,
Fâni mahbubat farazî sınır koyar,
Firâkle, zevâlle bu sınırlar kalkar,
Perdelerle yansır tezâhür eder AŞK..

Kâinat kitap Hakk’ı (cc) bulur okuyan,
Aşk alfabedir hece hece dokuyan,
Ümmî âlimler vardır nefse çok uyan,
Bildiğini sanma tevessüm eder AŞK..

Sanma âşık ölür, toprakta defnolur,
Tevellüd nişandır, nikahı aktolur,
Beden de can da asıllarına sevkolur,
Şebi Ârus olur tezevvüc eder AŞK..

Adem ölmüş, toprağa gömülmüş derler,
Malını dostlar, cismini kurtlar yerler,
Hakiki mirasçı, Aşk dolu neferler,
Her âşıkla yine temeyyüz eder AŞK…