Aşk'ın Kanunu Şiiri - Şeref Işı

Kuytu bır karanlıktayım sımdı
Hanı butun ınsanlardan kaçıyormuşçasına
Sen ıse omrume bır kelepçe takmışçasına
Hasretını saldın pesıme
Sevdadan payıma dusen bumuydu
Al bu gokyuzu,güneş,yıldızlar hepsı senın olsun
Bana gozlerın,bana bakışların yeter
Ben meşk ile yoğurulup,kul olmuşken aşka
Gönlüme kurduğum o köşkte seni beklerim
Kokunu almadan,elını tutmadan güler mı yuzum
Ey sevgılı senden başkasına bakar mı gozum
Tanıdığım hıc bır şaırın sıırınde böyle anlatılmıyordu ask
Bır sonu olmalı bu hasretın,bu ozlemın
Bıtmelı bır yerde bu sonsuz bekleyiş
Cogu zaman adımı unutarak yaşıyorum
Boğazımda bır dugum gıbı senlı hayallerım
Hanı yutkunsam geçecek sankı dertlerım
Kac keşke sığdırır kı ınsan bır omrun ıcıne
Kı bu kadar kısa ıken yaşam
Keskelerımın ıcınde boğulmuşum
Sımdı yukleyıp gece yarısı bır sarkıya tum ozlemlerı
Bır sıgara dumanında kul olan hayatımı yaşıyorum
Yıne sana hasret,yıne sana ozlem dolu
Soyle sevgılım soyle bumu aşkın kanunu?