Aşk Şiiri - Yıldız Barış

AŞK

Aşk alemin yaratılış sebebi…..Var oluş ve yok oluş…..
Tezatlar içinde anıldı ismi hep ama, hiçbir taraftan olmadı, müstakil yaşadı aşk, birlikte çevresinde yaşanılan oldu daima…Birlikte yaşanılsa da tekleşmekti aşk. Evet aşk tekleşmekti ….Farklı bedenlerde tek ruh olabilmekti, kaybolmaktı, bir başkasının ruhunda eriyip gitmekti; bazen çileydi aşk; zehirdi, zemberekti…

Aşkın girdabına düşen bir şair:
“Bir sarmaşıktır aşk. Aşk sözcüğü zaten sözlükte ‘sarmaşık’ demektir.
Bir sarmaşık çınarları, servileri nasıl sarıp sarmalarsa, aşk da öyle sarıp sarmalarmış çınar gibi yiğitleri, servi boylu dilberleri. Ve her sarmaşık, sardığı ağacı dıştan yemyeşil ve güzel gösterirmiş ama içten içe kurutur, çürütür, çökertirmiş.” diyordu.

Aşk herkese adil davranmamıştır belki de. Her ne kadar aşk insanı yorsa da yıpratsa da onsuz yaşanır mı peki?

Elbette yaşanmaz. İnsan daima sevgiye koşar, aşkın ışığıyla kavrulur, pervane misali ısığın cazibesine kapılır. Bu yüzden “Sen sevdiğin halde dünya sana diken yolladı mı, sevin. Yakında gül yollayacak demektir.’’

Aşk beklemektir, gelmeyeceğini bilsek de beklemektir. Bu yüzden kutsaldır aslında… Işığıyla aşığın kalbini doldurup dolunay olmaktır aşk ve sonra da geriye hilale dönmektir…Bir gelgittir, tezatlar içinde var olan, bir alışveriştir aşk geri dönüşü olmayan.

Başına buyruktur aşk.Ne gelmesine engel olunur ne gitmesine. İşte bu yüzden tek başınalıktır.
Aslında hiçbir tarife girmez aşk, tarife giren meftunlarıdır. İşte bu yüzden: “Aşık olan öğüde girmez olur. İki gözü örtülü görmez olur.’’ derler.

İki kişilik bir kör dövüşüydü aşk sonsuza kadar devam edecek...
Bu dövüşün savaşçılarıydık biz de hep.Yaralanan, gülen, ağlayan, ayakları yerden kesilen……..