Aşk Şiiri - Mehmetcan Aysevinç

Aşk, hayatımız da ki en farklı şey. Tüm insanlığın ortak dili.
Bir bebek kadar masum, bir çocuk kadar yaramaz ve bir ihtiyar kadar huysuz bir duygu...
Aynı an da dört mevsim yaşamak gibi aşk.
Yaşamak güzelde yaşamış olmak;
İşte bütün mesele burada başlıyor...
Eğer aşka dair söylenecek bir şey varsa o da tek kişilik olduğudur. İki kişi ile başlar, bir kişi ile
ölene kadar devam eder...
Savaş gibidir aşk, başlaması kolay ama bitmesi zordur.
Çıkmaz yazdığı halde ısrarla girilen sokaktır...
Aşkını anlat dediklerinde boğazının düğümlenmesi ve hafif terlemeden ibarettir kimine göre.
Gurur denen hissin yok olmasıdır. Mecbur olmaktır ona.
Kimilerine iyi biten, kimilerine kötü biten bir masaldır.
Aşk varlığıyla, yokluğuyla dünyanın vazgeçilemez tek duygusudur.

Aşk kadına yakışır en çok. Gülüşlerinden, gözlerinden belli olur.
Kadının aşkı bitti mi, gözleri usul usul durulur.
Kadının aşkı bitti mi, gülüşleri ile ısındığımız dünya buz kesilir.
Susarak gider kadın. Gitti mi susarak gider.
Ne bir tebessüm suratın da, ne bir duygu için de.
Ne varsa yok eder sende, öyle gider...

Aşk en büyük acımız, en derin yaramızdır bizim hiç geçmeyen.
Hayata dört elle sarılmışken, umudumuzun ölümüne tanık oluruz.
Unutulmaz bir acıdır bu ve biz, âşık olurken göze almışızdır hepsini...

Yıllar önce bir söz vermiştiniz bir birlerinize "Sonsuza kadar birlikteyiz" demiştiniz.
Peki ya şimdi;

Sonsuzluk mu çok kısaydı,
Yoksa, hayalini kurduğunuz siz mi?