kelimelere dökülür kalbim
her yerde kandiller yanar
görmez olurum şu fani canı
içimden çıkmayan bir acı sarar
gözlerinde bir tebessüm bir sima
sonum geldi kanla biten bir yaprak
sonbahar akşamıydı fasıl hayatım
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?