Aşk Şiiri - Veysel Soysal

Adem’den Havva’ya ilk muştu bu aşk;
Yusuf’la atıldı, kuyuda kaldı.
Kaç keredir, sulara düştü bu aşk;
Yunus’la kurtuldu, kıyıda kaldı.

Benim de bir gün yapışır yakama
Kıtmir’i taşıdı yüce makama
En sonunda hapsettiler rakama
Ashabı Kehf ile sayıda kaldı.

Aşk kurt olup kemirirdi Eyyüb’ü
Yeryüzünde kim biliyor gaibi?
Arı derler gizli sırrın sahibi.
Petek kovanda, bal ayıda kaldı.

Ey Rabbim sevgi ne büyük nimettir.
Seven için yeryüzü de cennettir.
Aşk Lokman ile giden bir hikmettir,
Em kar etmez, ümit büyüde kaldı.

Seyyahlar Hızır’la gezdiler aşkı
Mecnun’lar havanda ezdiler aşkı
Meftunlar imbikten süzdüler aşkı
Sanma ki emanet iyide kaldı.

Aşkı sim-zer işlediler oyaya
Güzelliği gizlediler boyaya
Veysel Soysal kazma değdi kayaya
Feraset altıncı duyuda kaldı.