Aşk Şiiri - Enes Pullu

Öyle tuhaf ki hayat…
Birde bakmışsın aşık olmuşsun, hem de körkütük…
Her baktığında sana her şeyi unutturan cinstendir bu aşk…
Derinlerde bi yerde vardır aslında hep ama,
işte onu gördüğünde alır seni götürür bilmediğin uzaklara…
gözlerine bakarsın, sonra heyecanla elinden tutarsın, birazda çekinerek…
artık gecen gündüzün o olmuştur, yaşadığın her anda vardır..
rüzgar bile o olmadan esmez artık hissetmezsin teninde, esiyorsa bile…
eve gittiğinde, yarın olması için dua edersin ya da telefona sarılıp mesaj yazmaya başlarsın…
yemek yemeyi unutursun, açlığını hissetmezsin bile, sadece o vardır aklında…
sanki hayat senin için yeniden başlamış gibidir onunla…
yan yana geldiğinizde konuşacak bir şeyleriniz olmasa bile,
sadece onun bakışlarıyla yaşarsın ya da yanında bile olması yeterdir sana…
sonra bi gün… onun uzaklara gitme fikri alır düşüncelerini…
sebebini bilmezsin, her şey çok güzeldir ama pat diye çıkıverir işte karşına…
ya ayrılırsak ya bir gün biterse diyerek devam edersin sonra,
içinde seni yiyip bitiren düşünceler vardır, ama ona söylemezsin bi türlü…
seviyorsundur ama, seni en ummadık anda katleden düşünceler almıştır işte.
Ve kıskanırsın onu gördüğün her şeyden, kaybetmekten korkarsın çünkü…
Sonra yıllar yıllar geçmiştir ve açarsın gözlerini saçlarında aklar vardır ama, ellerinde de, onun elleri…
Yersiz korkuların yerini, yüzündeki tatlı tebessüm almıştır…