Aşk...
Bir tufan gibi eser dalgaların üstünden
Hürce, dik başıyla selamlar yüce şehirleri...
Tanrısaldır özünde
Tapınakların ihtişamlarıyla dahi anlatılamayacak kadar...
Çekingen silüetinin altında derin bir ıstırap vardır
Istırabın içindede sadomazoşik bir huzur...
Aşk...
Çektirir insana...
Ve çektirdiği her acıyı da gizler sorhoşlatıcı bir huzur altında...
Aşk...
Güneş utancından batar bu parlak ateşin karşısında
Geceyi yaşamaz aşıklar
Çünkü aydınlık karanlık nedir bilmezler
Tıpkı bir âmânın bilemeyeceği gibi...
Aşk da ruha çekilmiş bir perde değil mi?
Gözünü değilse de ruhu kör etmez mi insanın?
Aşk...
Muharip askerlerin meş’alelerinde vücut buldu
Kaç fidan bu yolda düştü şehid oldu?
Yükselen ihtişamlı Tapınakların ışığında,
O insanı Tanrı’ya bağlayan dosdoğru bir yoldu...
Kayıt Tarihi : 22.6.2012 23:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!