Aşk Şiiri - İlker Asil

Öyle bir vurur ki aşk Lodos yüklenmiş yağmur bulutu gibi gelir Çarpar aniden ters döndürür Yolunda giden adamı Bora kasırga olur eser bağrında deli deli Yağmur tufan kar olur Düşlerine dolu gibi yağar Gözpınarlarında buz kırıkları toplanır Ateş düşer gönüle yangın yeridir ortalık Ya yakar adamı ya da yıkar Ağlarsın geceleri yokluğuna dayanamazsın Dağa taşa denize anlatırsın derdini Leylâ gibi o da yansın aşkın ateşinden istersin Ama kıyamaz gönül sevdiceğinin yanmasına Tövbeler tövbesi dersin Ömrüne yazarsın zümrüt gözlü dilberi Ondan habersiz öyle yanarsın ki İçinde yaşatır kanarsın Kimseye anlatamazsın Diri diri yandığını Gelmeyeceğini bile bile beklersin cananı Ciğerlerin yansa da aşkın ateşinden Hasret uçsuz bucaksız deniz gibi de olsa Aşkın ateşinde yalınayak yürümeye gönüllü olursun O tutuşturduğu ateşin farkında olmadan gitmiştir bilinmeyene Közleri yavaşça gönül hanene bırakarak Ateşten gömleği giydirmiştir bir kere Sonunda yüreğinin ikiye ayrılacağını bile bile Ona koşmak istersin Aşk bunun adı Gelmeyeceğini bilerek Ölümüne beklersin Sol yanının yangınını...