Aşk Şiiri - Yorumlar

Gerçek sevgi; Hak Samed'i bilmektir!
Emri üzre hayat sürüp ölmektir!

Aşk-ı arzi; gönlü boşa germektir
Rüyasında fani leyla görmektir

Aşk-ı memnu; kalbi yad'a vermektir
Meyve diye, zakkum, zıkkım dermektir

Aşk-ı meşru; kalbi Hakka vermektir
Kulluk ile maksuduna ermektir

Aşk; nimettir ve maksuda ermektir
Semereyi rıza diye dermektir!

Aşkın şumulü hakkında çok kifayetsiz bir şiir...
xxxxxxxxxxxxxx

Sözüm bu şâire matuf değildir... Ekseriyet üzerinedir...
xxxxxxxxxxxxxx

İnkâr Fırtınası...

Kendinden taraf olanı , reklam et , öne çıkar...
Komünizmin baş düsturu , karşı olanı İNKÂR...
Allah'a inanmayan , hakikata önem vermez ;
Burada , gerçeğin dışında , nice nadan insan var...
PKK 'lı , KCK 'lı , Yurdun altını oyar...
Edebiyat maske takmış DONKİŞOT rolü oynar...

Aşk; rahmettir ve murada ermektir!
Çile çekip meyvesini dermektir!
Vuslatsız aşk, sırf azaptır çekene;
Şunun sonu; sevdiğini yermektir!

Böyle aşkı neyleyeyim be Ali?
Pek hoş değil bu sevginin meali!
Şu fakirin istediği muhabbet;
Ettirmeli arş'a onu teali.

Gelin

ellerini göğsünde kavuşturup
duvara dikilen şiir budur
bak bak kudur!..

:)))))

söze nasıl başlayacağımı bir türlü kestiremeyince,bir taş atayım bari dedim şiirdenizine!..attığım taş üzerine, dalgalandı önce...sonra helozanlar çizildi gökgözüne...baktım kaldım!..

neyse efendim...şairlerin sağı solu belli olmaz...yönleri olmadığı gibi,ne giydikleri de belli değildir..nasılsa Tanrı beni çıplak yarattı deyip,öylece gezinirler yeryüzünde...aslında giyindikleri tek şey vardır:aşk elbisesi!..şeffaf mı şeffaf,renkli mi renkli!..şimdi diyeceksiniz ki,renkli olan şey nasıl şeffaf olur?..niye olmasın ki!..farzedin naylondur elbisenin kumaşı...rahmetli annem naylona 'laylon' derdi,bana da 'laylon bebeğim!':)))laylon kızlar da çıkmıştı bir ara;battılar mı ne!:)))moda işte,neylersin...dün başkaydı,bugün başka,yarın başka...anlaşılan modanın da yok sağı solu!..

nerde kalmıştım,hatırlayan varsa,lütfen hatırlatsın..çünkü,nerde kaldığımı anlamak için,kaldığım yere bakmayacağım!.zaten atlamakla geçiyor hayatımız bir bakıma!..sınıf atla,hendek atla,ip atla...atla birlikte engel atla...en çok da hayatı atla!..korksun bütün atladıklarımız valla!..

'kolumun kısalığıdır,sırtımın yarası

dersem,doğrudur...atlayıp atlayıp düştükçe oluştu sırtımdaki yaralar...tımarını yapmak içinse,bir türlü erişmiyor kollarım:))))))ah şimdi de bizim sarman'ı hatırladım...geçenlerde kulağının arkası kapkara katran sürülmüş olarak geldi...dikkatlice baktığımda,katran sürülmüş yerdeki yarayı gördüm...nereden bulmuş katranı,yarasına nasıl sürmüş,neden sürmüş düşündüm durdum...hayvanlar bile yaralarının doktoru olurken,kendi çaresizliğim kahretti beni...kedi kadar bile olamadım diye,ağlayasım geldi...yazık bana,yazık!:)))))

tekrar şiire döndüğümde,aynen şunu düşündüm...uzun şiirleri okumaktan yorgun ve de bitkin düştüğümüzü var saydılar ki;biraz dinlenelim istediler herhalde dedim..bence iyi de oldu...özellikle yaşlı okurların düşünülmüş olması sevindirdi beni açıkçası...seçici kurula teşekkür ederim.

şairi kutlayarak,herkese saygılarımla...

Aşk
ne hasretle beklemek ne vuslata ermektir
aşk; kimsesizliğine bir vücut giydirmektir



Kısa bir şiir.
14’li hece…r sesiyle yarım kafiye.. kafiyesi zayıf kalmış..

Aşkı ateşleyen hasrettir..ayrılıktır..

Edebiyat geleneğimizde aşkta vuslat yok… yeni bir ifade değil…

Aşk kimsesizlik değil… belki kimsesizlikten kurtulmaktır…

Aşka vücut giydirmek ne kadar doğru.. aşkı işportaya düşürmez mi…

Aşkı “olmak”tan çıkarıp “yapmak” yapmaz mı…

Aşk yapmaksa vuslat kaçınılmaz olur…

Tene bulaşan aşk gelenekten kopar… ulviliğini kaybeder,..süflileşir…