Aşk Şiiri - Ömer Faruk Aktaş

Karıncanın bala olan sevgisi ısıttı beni
Kimsenin bilmediği derinlerdeki mağaram kıvılcımlar ile aydınlandı
Ölü toprak yeşerdi gelen bu ısı ve ışık ile
Goncalar uyandı baharı müjdelercesine

Yapraklarından damlalar dökülen çiçekler şaşkındı
Varmak, dökülmek isteyen nehirler yolunu kaybetti
Gökyüzünü dolduran bulutlar çarpıştı
Geceyi aydınlatmak isteyen ay utandı

Yüreğimi yakamozun saf huzuru ile taşıyor
Gözlerim yıldızların parlaklığını göremiyor
Kiraz dudaklarının kırmızılığı yanaklarımı yakıyor
Nefesinin ferah esintisi yüzümü dövüyor
Gönlünün güzelliği tutsak ediyor benliğimi