Aşk! Şiiri - Fatih Cezayirli(shakespeare)

Doğar doğmaz içimize çekiyoruz aşkı kalbimizi yakarcasına,
Sonra gözlerimizden yaşlar akıyor.
Sonra birileri gelip sevgiye kundaklıyor bizi sıkıca,
Derken, bir sevdanın kucağına bırakıveriyorlar bizi.
Oda aşkla besliyor bizi doyasıya.
Ardından oynamamız için senaryolar konuyor önümüze sayfa sayfa.
Bazılarımız beğenmiyor senaryosunu,
Ama isteyerek oynuyor, acı çekerek...
Sonra senaryomuzdaki en güzel bölüm geliyor karşımıza.
O gelip, giriyor hayatımıza.
Kundağımızdan çıkarıyor bizi.
Savunmasız, bir başımıza.
Sonra yüreğini alıyor elinden ama bişey demiyorsun,
Diyemiyorsun, çünkü onun varlığı yetiyor seni susturmaya.
Ama olan yine sana oluyor.
Ama sen hala onu seviyorsun deli gibi,
Yaptıkları çok basit bişeymis gibi.
Onu bildiğin en güzel sözlerle beslersin.
Bi bakıma şair olursun onun için.
Ve...
Bunca şeyden sonra insana en çok ne koyar bilirmisin?
Hayatın nasıl kararır bilirmisin?
Uğruna herşeyini vereceğin insanın,
Seni sevmemesi...