Aşk Şiiri - Hanifi Kara

AŞK

Aşk insanı yakar
Ayrılık harap eder derlerdi;
İnanmazdım…

Şimdi anladım, aşkın ve sevginin ne olduğunu
İnsan; ancak sevip/sevildiği zaman insandır.
Bunun dışında ne var hepsi boş…

Boş diyorum,
Aşksız hayat,
Yanmayan kalp,
Sevmeyen gönül,
Hepsi boş…
…….

Mecnûn’u kavuran…
Kerem’i yakan…
Ferhat’ı çileye iten…
AŞK…

Âşığı, Cânân’a götüren ateşten kanat.
AŞK…

Gerçek aşk nerdesin?
Zaman sana muhtaç…
Mekân sana muhtaç…
Gönül sana muhtaç…

Hanifi KARA