sonu olmayan yokluğuna üzülüyorum
bir gün kulağına fısıldayacağım
sevgini bana bağışlar mısın diye
aşkı yaşamaktan korkuyorsun belli ki
yoksa sevginin yokluğuna mı inanıyorsun
bu nasıl bir yaşam böyle
iksirim nerede benim
beni isyanlarımla baş başa mı bırakıyorsun
yağmur gibi sevgiyle büyüyemez miyiz
anılarımız olamaz mı bahar kokulu
belki de seni üzüyordum bu şekilde
peki seni nasıl unutabilirim ki
bu kadar uzak durman da yetmiyor
kendimi avutacağım yokluğunda hatıralarınla
her gördüğümdeyse sevineceğim
o zaman gideyim çaresizliğin çukuruna
derin dehlizlerde saklanayım
yaşayamadığımız bir hayat vardı
bir de şiirlerde yaşadığımız
şiir tadında bitecek bir aşk...
25.01.2018
Kayıt Tarihi : 25.1.2018 15:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!