Aşk Şiiri - Hacer Bilgetecan

Ey aşk,sen nelere kadirsin.
Bitip tükenmiş bir insanı,
Baştan yaratabilir yada,
Umutla umutsuzluk arasında oyalarsın.
Dünyadaki tüm sevgileri,
Biryerde birleştirip,
En büyük acıları yşatırsın.
Yaşanmış baharları silip,
Tekrar çiçekler açtırırsın.
Öyle çiçeklerki renk,renk.
Daha önce hiç açmamış.
Tadılmamış zevkler,
Yada unutulmuş duygular.
Yaşanan tekdüze hayatların,
Bir köşe başında,
Ansızın hayata girersin.
Kimileri gözü kapalı kabullenir seni.
Aşık olur sırılsıklam.
Hele birde karşılık bulursa,
Aşkındandaha büyük bir şey yoktur gözünde.
Kimileri senden kaçar,
Sanki hastalıkmış gibi.
O'nun yanında senin değerin yoktur.
Bir oyuncak olursun hoyrat ellerde.
Aşk,ey aşk.
Sen bazen bir ayyaşı,
Bir bardak şarapla kendinden geçirirsin.
Bazen küplerce içse bile sarhoş edemezsin.
Coşkun bir nehir gibi,
Damarlarda ak köpüklerinle,
Deli,deli akarken,birden durulur,
Sakin bir göl olursun.
Bazı anlarda sığınacak bir liman ararsın.
Halatlarını sımsıkı bağlayıp,
Fırtınanın tüm şiddetini yaşamak istersin.
İster onbeşinde olsun,ister kırkbeş yaşa bakmaz.
Tüm insanların hayatına girersin.
Aşk, ey aşk.
Sen nelere kadirsin..