Miatlar sarardı kederinden,
Kavruldu içinde ne varsa;
Küçüldükçe küçüldü dünya,
Kıvılcımlar düştüğünde gözlerinden.
Söküldü akıl, çürüdü beden.
Takvimler kurudu, sebep bilmeden.
Benden kalan geriye,
Islak gül kokusunda bir kefen;
Sureti sen...
Alevlerin içinden,
Bir çocuk gülümsüyor öteden,
Adına aşk denilen...
Kayıt Tarihi : 30.3.2010 16:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!