Aşk Şiiri - Demet Taşocak

bilmeden kırdım, bilmeden mi yaraladım?
yanlış mı anlaşıldım?
birbirimize en kızgın anımızda bile,
çocuksu şefkatimizi göstermedik mi?
samimiyetimizden uzak duramamış,
tanımlayamamıştık.
ihanete uğramış düşlerimizi,
endişelerimizi, inançlarımızı
sorgulamış.
terkedilişlerimizi, kaybetme korkularımızı
konuşmamış mıydık?
dünya dışı çözümlerden bahsetmiş,
ama ele geçirilmemiş miydik?

bir gün,
uzun süren boş dünlerden sonra
incelikleri anımsamandan heveslenip
bir büyüye mi kapılmıştım?
bilinir olmanın, kabullenişin
koruyuculuğuna mı aldanmıştım?
bu kurgunun sahibi ben miydim?

bu gün,
eksiltildim, yokedildim sessizlikle.
bir daha görmeyeceğim, bu son.
ne hakla düşleyebilirim?
bu umutsuz yakınlığı
bitimsiz açlıkla.
ve nasıl yalvarabilirim?
bu direnmenin çılgınlığıyla

şimdi,
yeni bir aldatmaca istiyorum.
unutkanlık, sahibim olsun.
kapalıyım, çok çalışıyorum.
bir varmışız, hiç yokmuşuz.
sözümüz olsun.