Aşkın şerhini düştüm kalp kâğıdına,
Kalp şerha şerha oldu mürekkep yetmedi.
Aşkın odu düştü cümle âleme,
Cümle odun yandı, âlem yetmedi.
Ummanlar yetmedi onu söndürmeye,
Gönülden bir damla onu küle çevirdi…
Âşık dil-i mecruh, dide-i giryandır,
Lokmana arz ettim, derman kâr etmedi.
Ne ufuklar yetti ne de gözyaşı, gözlere.
Maşukun cemaline bir nazar onu kör etti.
Aşığa ne Aslı ne şirin ne de Leyla yetti,
Maşuklar Maşukunun sevgisi yetti…
Kayıt Tarihi : 25.2.2011 03:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)