Gizemin yanında hiç kalanlar...
Yamaçların adını düzlük koymuşlar.
Sıra sıra dizilmiş saçmalıkların arasında; bir gerçek yeşeriyor.
Yeşeren gerçeğe nisbet.
Duymayan kulaklara nisbet.
Yorulmayan ayaklara nisbet.
Akıllanmayan beyne, düşmekten paramparça dizlere...
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta