Aşk Şiiri - Şeref Sayar

İki kelimeyle başlayan bir cümle, tek celsede biten bir hayat.
Sen iyisimi beni unut, artık herşey bitti vs.
Hiçbir umut yeşerirken sonunun bu cümle olacağını hesap etmez aslında.
Ve hiç kimse ilerde unutmak için karşısındakini sevmez.
Aşklar gönülde unutulacak yerlere yazılmaz ki,
öyle kolay kolay bir çırpıda silinsin.
Helede bu aşkı yaşayan bizim toplumumuzdan biri ise,
başkaları Allahım içimdeki bu acımı dindir diye dua ederken,
bizimkiler acım dahada büyüsün diye dua ederler,
gönlünde o aşktan başka hiçbir duygu yer bulmasın diye.
Aşk korkak insan işi değildir,
yürek ister,dayanma gücü ister,
çünkü aşk bir tabur insanın karşısında, gözünü kırpmadan duran
bir yiğidin bile, sevdiğinin gözlerini görünce dizlerinin dermanının kesilmesine sebep olur.
Ve siz unutmak istedikçe O saniye saniye içinizde dahada çoğalır,
sizde ondan başka hiçbirşey kalmaz.
Bütün acılar, bütün nesneler önemini yitirir o muammanın yanında, beyninizde tek bir resim,
kulaklarınızda tek bir ses vardır.

Unut beni!
Ben seni unutacağım bir yere yazmadım ki unutayım.
Yok illada böyle olacak dersen.
Ben senin için kendimi unutmuşum, seni unutmakta çok zor olmaz herhalde.

Birazcık umut olsaydı kavuşmaya dair,
inan seninde gücün yetmezdi seni benden koparmaya.