Aşk Şiiri - Hasan Yavuz

İnsan gözlerini kapattığında
Soyutlar bütün evreni
Zaman soluksuz bir hayattır
Tükenmek bilmese de durağan
En heyecanlı yerinde takılı kalan
Akrep ve yelkovan gibi
Takılı kalırsın bilinmezliğe
Anlamsızlıklarla titrer bedenin
İşte bu anlarda
Tüm karanlıklara eştir yüreğin

Her şey uzaktır ve yalnızlık kokar
Aklın her zamankinden fazla çalışır
Düşünememek öyle güzel ki aslında dersin
Ama her hareketin düşünmeye sevk eder seni
Ayrılıklar, özlemler kalbinde büyür
Hareketsiz, nefessiz kalakalırsın
Acıların öyle bir sızlatır ki bedenini
Bütün sevdalar yaşanmış ve bitmiş
Elinde hayatın tozu toprağı kalmış gibi
Silkelersin arta kalanlarını

Ama fark ettiğinde aslında gerçeği
Kapatmaya kork gözlerini
Çünkü bütün zaferlerinin bedelidir
İçinde biriktirir umudun renklerini
Anlarsın o an geldiğinde
Zamanın sürekli akıp gittiğini
Hiçbir şey durağan değildir aslında
Karanlıklar küçük bir ışık süzmesiyle azalır
Her adımda yaklaşır bedenim
Çünkü adım “Aşk” tır
Ve ben ayrılıklara gebeyim

Düşünceler aklından kalbine iner
Anlarsın özlemin ne büyük mana taşıdığını
Nefes alışın hızlanır hayata karşı
Acılarını ufak bir esinti alır götürür
İşte böyle anlarda
Sahipsiz akıp gider gözyaşın
Ağlamayı değil, gülmeyi istediğini anlarsın
Tebessümler dudaklarından gözlerine yayılır
Sevdan bütün bedenini kaplayan bir izdir
Her sonbahar dökerken yapraklarını ağaç
Hüzünlenir mi zannedersin?
Oysaki her bahar yenilenir
Sen o taze çiçeklerin kokusunu beklersin

Hiçbir güz yapraklarını dökme diye sevdiğim
Ben bütün mevsimlerde açan bir sevda ektim yüreğime
Ne zaman ki bir hüzün kaplar bedenini
At ellerinden hayatın yükünü
Ve,
Bir kelebeği seyreder, bir bebeği okşar gibi
Çekincesiz bak gözlerime
Eğer biliyorsan bendeki mührün anlamını
Adın yazılıdır, en büyük harflerle
Aşkın mavisinde..!